De Koninklijke Schipperkes Club van België voert als motto: Ik ben Belg, klein, sterk, verstandig, moedig, en trouw". Hiermede is het Schipperke eigenlijk al volledig getypeerd. In de standaard lezen wij onder "algemeen voorkomen": "een bij uitstek getrouw waakhondje, dat zich van vreemden steeds afzijdig houdt. Levendig, behendig, onvermoeibaar, steeds lettend op alles wat rond hem voorvalt en vriendelijk met kinderen. Hij kent de gewoonten van zijn huis maar is steeds nieuwsgierig om na te gaan wat achter een deur of een meubel, dat men wil verplaatsen voorvalt. Lucht gevend aan zijn gevoelens door schel geblaf en zijn rechtstaande kraag. Hij zoekt het gezelschap van paarden, kan heel goed met de eigen katten overweg, jaagt op mollen en andere knaagdieren. Hij kan dus voor de jacht gebruikt worden daar hij de bewoonde konijnenpijpen aanduidt en daar ook hazen uit het kreupelhout opjaagt". Een tijdschrift aan het eind van de 18e eeuw noemde hem "een gitzwart duiveltje zonder bokkenpoten en zonder staart". Maar dit gitzwarte duiveltje is voor zijn eigen mensen de liefheid en aanhankelijkheid in persoon. Als een grote waakhond heeft hij een groot gevoel van verantwoordelijkheid tegenover zijn huis en alles wat daarbij hoort. Het zijn zogenaamd eenmanshonden, maar daarnaast is zijn leven eveneens gewijd aan de overige leden van het gezin, en bovenal de kinderen ervan. Deze karaktertrekken hebben echter ook tot gevolg dat hij voor vreemden op zijn hoede is en zich wantrouwend tegenover hen gedraagt. Een "bijter" is hij alleen dan, wanneer hij meent dat dit van hem verwacht wordt. Wanneer u hem bijvoorbeeld heeft opgedragen op uw eigendommen te letten zal geen vreemde de kans krijgen er bij te komen. Maar verder houdt hij het liever op een vervaarlijk brommen. Heeft men echter zijn vriendschap gewonnen, dan is het er één voor het leven. Van alle hondenrassen van klein formaat is hij zeker de sterkste, de hardste hond. Met zijn dichte onderhaar is hij bestand tegen regen en koude en zijn vacht is niet zo lang dat hij er in de nattigheid last van krijgt. Hij kan gemakkelijk in een flat gehouden worden en brengt weinig kosten voor voeding met zich mee. Hij is schoon van nature en wast zich als een poes. Ook heeft hij geen enkele hondenlucht bij zich. Het Schipperke paart zijn klein handig formaat aan het karakter van een grote hond "A mini dog with a king sized personality" zoals er eens in een Amerikaans boekje gepubliceerd werd. Hierdoor stelt hij bepaalde eisen waaronder zeker valt dat er geregeld stevig met hem gewandeld moet worden. Hij is beslist geen schoothond of kussenhond. Het is een genot hem pijlsnel als een kanonskogel over het veld te zien rennen. Zijn beweeglijkheid dient niet onderschat te worden. Desondanks, of misschien juist daarom, kunnen ze heel oud worden. De historie kent tal van "methusalems" onder de Schipperkes. Het zijn prettige wandelkameraden, want ook loslopend hoef je niet bang te zijn hem kwijt te raken. Dit hangt samen met het doel van zijn leven wat voor hem n.l. inhoudt, dat hij er in de allereerste plaats voor moet zorgen dat zijn baas of vrouw niets overkomt. Daarom kan hij niet weglopen en is dit om de één of andere reden voor hem toch noodzakelijk, dan zal hij na afhandeling daarvan weer hard naar u terug lopen (b.v. na het zien van een konijn). De "kwade reuk" van lawaaiige hond hebben zij wellicht te danken aan het feit, dat zij door hun naam vereenzelvigd worden met de honden van de binnenscheepvaart, die altijd klaar staan om tegen iedereen en alles te blaffen. Maar ga eens naar de Schipperkesring op een tentoonstelling, of naar de benches waar ze zitten. U zult er geen geblaf horen; de Schipperkesring hoort tot de rustigste van de hele tentoonstelling. Ook in huis zijn het meestal rustige honden, maar als er iets gebeurt of er wordt gebeld dan moet hij zijn baasje waarschuwen. Een Schipperke hoor je in huis niet, tenzij daar reden voor bestaat en dat is voor de eigenaar ook een hele geruststelling. Wat het jachtinstinct betreft, muizen en rattenvangers zijn het meestal wel maar dit hangt wel van hun leefmilieu af waarin ze verkeren. Maar hoever het jachtinstinct gaat hangt af van het individu. Een Schipperke is nieuwsgierig en intelligent, heeft wilskracht en een groot gevoel van eigenwaarde. Dit maakt hem soms wet koppig, maar heeft ook tot gevolg dat hij nooit bang is en zelfs geen angst kent voor het "grote". Voor een exemplaar van een groot ras zal hij geen stap opzij doen. Een Schipperke is een ridder zonder vrees of blaam. Het Schipperke hoort tot de heel oude hondenrassen. De kynologische geleerden hebben zich er lange tijd het hoofd over gebroken waar hij nu eigenlijk bij hoorde. Men zag hem geruime tijd voor een terriër aan maar is uiteindelijk tot de conclusie gekomen, dat het een herdershondje is. En inderdaad, het hoeden zit hem in het bloed. Alhoewel deze hond al eeuwen lang als huishond is gehouden zijn het hoeders gebleven. Dit kan hij plotseling demonstreren wanneer hij op een wandeling een groep schapen ontmoet die hij dan zo nodig op een hoop moet drijven. Maar wat hij ook zijn moge, ons kleine Schipperke is een echte hondse hond. Een wezen dat naast trouw, blijdschap en liefde ook temperament en waakzaamheid in zich verenigt en tot op zekere hoogte zelfs jachtlust, een hond om te hebben!